Samui, hier zijn we weer.
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
18 December 2015 | Thailand, Mae Nam Beach
De sporen van de weken in Bali met Jolijn Thijs en Pien lijken nog vers in het geheugen. Lieke is naar Nederland vertrokken na een jaar lang backpacken in Azie en Australië en 10 dagen bij ons op Samui. Sinds die tijd is het de hele dag zonnig en warm. Vanuit ons bungalow terras geniet ik nu van de ochtendrust en de prachtige groene perfect onderhouden tropische tuin. Geen kraaiende hannen, geen blaffende honden, geen getimmer van bouwactiviteiten, alleen vogeltjes en andere geluiden uit de natuur. Wel komt zo nu en dan een piepende slipper en een Rus voorbij die naast ons wonen.
Het plan is om hier met een visa onderbreking de komende 5 maanden te blijven op deze super plek die wij tot ons tweede thuis aan het transformeren zijn.
Deze toestand en situatie ademt zoveel rust dat mijn actiegedrevenheid en intrinsieke behoefte aan beweging en uitdagingen op de proef wordt gesteld.
Hoewel ik dat niet ervaar als rusteloosheid lijkt het er wel op. Mocht dat toch het geval zijn kan ik me in die rusteloosheid volledig ontspannen en genieten zonder enig verlangen naar beweging. De ruis in mijn oren mengt zich met het kabbelen van het water bij de waterpomp van het zwembad. De fonkelende spiegeling van de zon in het bewegende water harmoniseert met de beweging van de palmbladeren die er boven speels heen en weer bewegen in de wind. Als ik een beetje mijn hoofd draag zie ik in de verte tussen de bewegende palmbladeren een blauwe zweem en de onbeweeglijke rust van de bergen op de achtergrond.
En bij dat beeld wordt mijn behoefte aan beweging weer aangesproken en herinnert mij aan de haarspeldbochten met schitterende uitzichten afgewisseld met zanderige paadjes naar mooie wilde watervallen slechts een kwartiertje op de scooter verwijderd. Want zoals ik al zei is net het regenseizoen voorbij en zie je de naweeën en sporen van al het natte hemelse geweld. Een ander natuur aspect van dit stukje paradijs recht onder de zon is de relatie tussen de oceaan en het eiland, anders genoemd 'het strand'. In deze periode van het jaar wordt het tropisch witgeel zand voor een groot gedeelte ondergedompeld in een gemiddeld hoge waterspiegel. Je kunt alleen op het eind van de dag langs het strand lopen. In maart/april verbreedt zich het strand tot soms tientallen meters en kun je uren langs de oceaan wandelen. Dus de aard van het hoogseizoen december/januari wordt niet gekenmerkt door wat de natuur te bieden heeft maar door de mogelijkheden van je vrije tijd.
Ook een interessant fenomeen is het vakantiegevoel. Vanmorgen zat ik met Erika ieder op een bamboe stoel aan het spierwitte strand van Chaweng een kokosnoot te eten en te drinken. Er waren veel toeristen die zich op allerlei manieren vermaakte zowel op het strand als in het helder blauwe water van de oceaan. Ik kreeg het gevoel dat ik op vakantie was. En omdat ik dagen, weken, maanden lang op vakantie ben heb ik dat gevoel eigenlijk niet vaak. Maar nu wel. En dat voelde vreemd. Want eigenlijk zijn we niet op vakantie. Of het is altijd vakantie! En toen realiseerde ik me dat het verlangen naar vakantie wel heel fijn was. Dus het verlangen en de vakantie zelf is heel erg fijn. Maar hier heb ik het meestal geen van beiden. Maar dat ik vaak verlang naar het verlangen naar vakantie kan ik me niet herinneren. En op die bamboe stoel in het spierwitte zand en met een slok kokosnoten-melk realiseerde ik me dat ik misschien wel vakantie-blind ben. Maar voor sommige zaken kun je niet blind voor worden zoals ware schoonheid en liefde. En er is geen sprake van dat ik verliefd zou zijn op deze mooie vakantie die geen vakantie is….:-).
Een opmerkelijk kenmerk van het hoogseizoen hier in Mae Nam is dat je er niets van merkt behalve dat alle resorts volgeboekt zijn. Hoewel dat ook geldt voor ons resort zitten hier hoofdzakelijk oudere mensen (Duitsers en Oostenrijkers) die lijken op hun terras versteend te zijn of ze blijven binnen in de airco.
Het is hier rustig en stil dus maar voel me verre van versteend.
Toch creëert mijn "rusteloosheid" soms de behoefte mij te vermengen in het backpackers geweld en het drukke vakantie toerisme op de daarvoor geëigende top strand locatie Sjaweng-Beach. In onze leefomgeving ervaren we nog in ruime mate de Thaise cultuur en leefwijze en lijken soms de enige toerist op de locale markt.
De andere toeristische vakantie locatie is in mijn ogen nauwelijks te onderscheiden van de coat d'Azur. Misschien in de restaurants minder duur en er rijden geen Porsches en Mercedes over de boulevard.
Een andere compensatie van mijn gedreven actiegedrevenheid is het internet en de daarmee te realiseren verbinding met de 'buitenwereld'. Boeken lezen is niet mijn ding! Nu was het dat nooit maar als ik dacht dat ik wijzer zou kunnen worden van de boodschap in de tekst, had ik het er voor over. Nu erger ik me aan het fenomeen dat als ik het boek wegleg ik niet alleen niet meer weet waar ik was gebleven maar ook niet meer weet wat ik heb gelezen. En ik weet ook dat als ik het lees en het raakt me het iets in me verandert dat ik niet hoef te onthouden. Maar omdat alles me bekend voorkomt is er dus te weinig uitdaging, ook bij boeken en teksten die ik nog niet gelezen heb....-:).
De betovering van foto's en bewegende beelden blijft gepassioneerd. Daar kan ik mij op basis van mijn creatieve vaardigheden in uitleven.
En verder gebeurt is zowel buiten als vanbinnen weinig waarvan ik vind dat het de moeite waard is om te delen. En als er dat toch iets gebeurt zorgt de stilte voor helderheid en balans waarvan ik zelf het contrast en kleurstelling kan optimaliseren en geniet van het resulterende totaalplaatje. Dat totaalplaatje komt steeds minder onder de de verstorende invloed van het fenomeen verschil en vergelijk. Inzien dat geen enkel verschil leidt tot scheiding of afscheiding creëer vernieuwing en verwondering vanuit ware ontspanning.
Dit lijkt me een geschikte afsluiting van dit blog.
En begeleidende foto's zijn er ook niet veel. Ik heb hier alles al gefotografeerd in vorige gelegenheden en verwerkt in een fotoboek. Dus blijven daarmee alleen die objecten over die ik over het hoofd heb gezien of die pas nu indruk maken.
En gelukkig zijn er die genoeg om het hier samen heel erg fijn te hebben.
Peter en Erika
Baan Nopparat thani, 24/11 Moo.4 Wat Napralan, Mae Nam, Koh Samui, THAILAND 84330
+66971695934
Het plan is om hier met een visa onderbreking de komende 5 maanden te blijven op deze super plek die wij tot ons tweede thuis aan het transformeren zijn.
Deze toestand en situatie ademt zoveel rust dat mijn actiegedrevenheid en intrinsieke behoefte aan beweging en uitdagingen op de proef wordt gesteld.
Hoewel ik dat niet ervaar als rusteloosheid lijkt het er wel op. Mocht dat toch het geval zijn kan ik me in die rusteloosheid volledig ontspannen en genieten zonder enig verlangen naar beweging. De ruis in mijn oren mengt zich met het kabbelen van het water bij de waterpomp van het zwembad. De fonkelende spiegeling van de zon in het bewegende water harmoniseert met de beweging van de palmbladeren die er boven speels heen en weer bewegen in de wind. Als ik een beetje mijn hoofd draag zie ik in de verte tussen de bewegende palmbladeren een blauwe zweem en de onbeweeglijke rust van de bergen op de achtergrond.
En bij dat beeld wordt mijn behoefte aan beweging weer aangesproken en herinnert mij aan de haarspeldbochten met schitterende uitzichten afgewisseld met zanderige paadjes naar mooie wilde watervallen slechts een kwartiertje op de scooter verwijderd. Want zoals ik al zei is net het regenseizoen voorbij en zie je de naweeën en sporen van al het natte hemelse geweld. Een ander natuur aspect van dit stukje paradijs recht onder de zon is de relatie tussen de oceaan en het eiland, anders genoemd 'het strand'. In deze periode van het jaar wordt het tropisch witgeel zand voor een groot gedeelte ondergedompeld in een gemiddeld hoge waterspiegel. Je kunt alleen op het eind van de dag langs het strand lopen. In maart/april verbreedt zich het strand tot soms tientallen meters en kun je uren langs de oceaan wandelen. Dus de aard van het hoogseizoen december/januari wordt niet gekenmerkt door wat de natuur te bieden heeft maar door de mogelijkheden van je vrije tijd.
Ook een interessant fenomeen is het vakantiegevoel. Vanmorgen zat ik met Erika ieder op een bamboe stoel aan het spierwitte strand van Chaweng een kokosnoot te eten en te drinken. Er waren veel toeristen die zich op allerlei manieren vermaakte zowel op het strand als in het helder blauwe water van de oceaan. Ik kreeg het gevoel dat ik op vakantie was. En omdat ik dagen, weken, maanden lang op vakantie ben heb ik dat gevoel eigenlijk niet vaak. Maar nu wel. En dat voelde vreemd. Want eigenlijk zijn we niet op vakantie. Of het is altijd vakantie! En toen realiseerde ik me dat het verlangen naar vakantie wel heel fijn was. Dus het verlangen en de vakantie zelf is heel erg fijn. Maar hier heb ik het meestal geen van beiden. Maar dat ik vaak verlang naar het verlangen naar vakantie kan ik me niet herinneren. En op die bamboe stoel in het spierwitte zand en met een slok kokosnoten-melk realiseerde ik me dat ik misschien wel vakantie-blind ben. Maar voor sommige zaken kun je niet blind voor worden zoals ware schoonheid en liefde. En er is geen sprake van dat ik verliefd zou zijn op deze mooie vakantie die geen vakantie is….:-).
Een opmerkelijk kenmerk van het hoogseizoen hier in Mae Nam is dat je er niets van merkt behalve dat alle resorts volgeboekt zijn. Hoewel dat ook geldt voor ons resort zitten hier hoofdzakelijk oudere mensen (Duitsers en Oostenrijkers) die lijken op hun terras versteend te zijn of ze blijven binnen in de airco.
Het is hier rustig en stil dus maar voel me verre van versteend.
Toch creëert mijn "rusteloosheid" soms de behoefte mij te vermengen in het backpackers geweld en het drukke vakantie toerisme op de daarvoor geëigende top strand locatie Sjaweng-Beach. In onze leefomgeving ervaren we nog in ruime mate de Thaise cultuur en leefwijze en lijken soms de enige toerist op de locale markt.
De andere toeristische vakantie locatie is in mijn ogen nauwelijks te onderscheiden van de coat d'Azur. Misschien in de restaurants minder duur en er rijden geen Porsches en Mercedes over de boulevard.
Een andere compensatie van mijn gedreven actiegedrevenheid is het internet en de daarmee te realiseren verbinding met de 'buitenwereld'. Boeken lezen is niet mijn ding! Nu was het dat nooit maar als ik dacht dat ik wijzer zou kunnen worden van de boodschap in de tekst, had ik het er voor over. Nu erger ik me aan het fenomeen dat als ik het boek wegleg ik niet alleen niet meer weet waar ik was gebleven maar ook niet meer weet wat ik heb gelezen. En ik weet ook dat als ik het lees en het raakt me het iets in me verandert dat ik niet hoef te onthouden. Maar omdat alles me bekend voorkomt is er dus te weinig uitdaging, ook bij boeken en teksten die ik nog niet gelezen heb....-:).
De betovering van foto's en bewegende beelden blijft gepassioneerd. Daar kan ik mij op basis van mijn creatieve vaardigheden in uitleven.
En verder gebeurt is zowel buiten als vanbinnen weinig waarvan ik vind dat het de moeite waard is om te delen. En als er dat toch iets gebeurt zorgt de stilte voor helderheid en balans waarvan ik zelf het contrast en kleurstelling kan optimaliseren en geniet van het resulterende totaalplaatje. Dat totaalplaatje komt steeds minder onder de de verstorende invloed van het fenomeen verschil en vergelijk. Inzien dat geen enkel verschil leidt tot scheiding of afscheiding creëer vernieuwing en verwondering vanuit ware ontspanning.
Dit lijkt me een geschikte afsluiting van dit blog.
En begeleidende foto's zijn er ook niet veel. Ik heb hier alles al gefotografeerd in vorige gelegenheden en verwerkt in een fotoboek. Dus blijven daarmee alleen die objecten over die ik over het hoofd heb gezien of die pas nu indruk maken.
En gelukkig zijn er die genoeg om het hier samen heel erg fijn te hebben.
Peter en Erika
Baan Nopparat thani, 24/11 Moo.4 Wat Napralan, Mae Nam, Koh Samui, THAILAND 84330
+66971695934
-
18 December 2015 - 11:23
Guus De Mulder:
Beste Peter en Erika,
Fijn weer van jullie te horen. Wat je beschrijft voelt heel ontspannen. En wat een prachtige plek waar jullie de komende maanden wonen. Echt super!
Hier in Nederland zitten we in de warmste kerst periode sinds lange tijd (14 C). Ik mis de echte winter wel al mag ik dat hier niet al te hard roepen. Maar wat een contrast met jullie zonnige leven op Samui. Geniet er van!
Ik wens jullie fijne kerstdagen in de zon en alvast alle goeds voor 2016!
Harte groet, Guus -
19 December 2015 - 17:26
Anneke:
Leuk je verslag!!!! Maar wat kun jij ouwehoeren om te zeggen dat het gewoon ,,kei gezellig is,, -
20 December 2015 - 00:50
Wim De Vries:
Altijd tof om je verhaal en foto's te zien.
thnx 4 sharing -
20 December 2015 - 06:50
Frank:
Leuk om weer van je te horen. Ik wens jullie een mooie tijd in Samui! -
21 December 2015 - 16:16
Martin:
Geniet van jullie mooie reis.Heerlijk warm en tropische sfeeren.
Een beetje meer zon hier in Ned is ook voor ons welkom.
Het is nog warm voor de tijd van het jaar.Witte kerst is hier uitgesloten.
Enjoy youre, time grt Martin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
